به نقل از «ایران اکونومیست»

آشنایی با معروف ترین چهره های موسیقی اصیل ایرانی

تاریخ انتشار: ۱۵ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۳۵۰۹۶۶

در اردیبهشت ماه سال ۱۲۹۰ خورشیدی در تهران خیابان زرگنده ( قلهک ) ؛ در خانواده یی متعین و صاحب جاه ، به دنیا آمد . پدرش کریم خان بنان الدوله نوری و مادرش دختر شاهزاده محمد تقی میرزا رکنی ( رکن الدوله ) برادر ناصر الدینشاه یا پسر محمد شاه قاجار بود . از شش سالگی بنا به درخواست و توصیه استاد نی داود به خوانندگی و نوازندگی ارگ و پیانو پرداخت و در این راه از راهنمایی های مادرش که پیانو را بسیار خوب می نواخت بهره ها گرفت ، اولین استاد او پدرش بود و دومین استاد ، مرحوم میرزا طاهر ضیاء ذاکرین رثایی و سومین استادش مرحوم ناصر سیف بوده اند .

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

بنان در سال ۱۳۲۱ خوانندگی در رادیو را آغاز کرد ، در آن زمان ، شادروان روح اله خالقی مسئولیت موسیقی راد یو را بر عهده داشت ، روزی که بنان با عبدالعلی وزیری جهت امتحان به رادیو می رود در دفتر روح اله خالقی ، ابوالحسن صبا هم نشسته بوده ، از بنان می خواهند که برای ایشان قطعه یی بخواند و او (( در آمد سه گاه )) را آغاز می کند و صبا هم با ویولون او را همراهی می کند. هنوز (( در آمد )) تمام نشده بود که خالقی به صبا می گوید : (( شما نواختن ویولون را قطع کنید )) و به بنان اشاره می کند (( گوشه حصار )) را بخواند و بنان بدون اندک مکثی ، با چنان مهارت و استادی (( در آمد حصار )) را می خواند و به (( سه گاه )) فرود می آید که روح اله خالقی بی اختیار برخاسته و او را در آغوش گرفته و می بوسد و آینده وی را در هنر آواز درخشان پیش بینی می کند .
(( صدای بنان ، بسیار لطیف و شیرین ، زیبا و خوش آهنگ است ، کوتاه می خواند ولی در همین کوتاهی ، ذوق و هنر بسیار نهفته است ، غلت ها و تحریرهای او چون رشته مروارید غلطانی ، به هم پیوسته و مانند آب روان است . من از صدای او مسحور می شوم ، لذتی بی پایان می برم که فوق آن متصور نیست ، تصور نمی کنم خواننده یی به ذوق و لطف و استعداد بنان در قدیم داشته باشیم ، و به این زودی ها هم پیدا کنیم ... بنان در موسیقی ما از گوهر گرانبها هم گرانبها تر است .))
از سال ۱۳۲۱ صدای غلام حسین بنان ، همراه با همکاری عده یی از هنرمندان دیگر از رادیو تهران به گوش مردم ایران رسید و دیری نگذشت که نام بنان زبانزد همه شد و شیفتگان فراوانی در سراسر کشور پیدا کرد . خالقی او را در ارکستر انجمن موسیقی شرکت داد و با ارکستر شماره یک نیز همکاری را شروع کرد و از بدو شروع برنامه همیشه جاوید (( گلهای جاویدان )) بنا به دعوت استاد ارجمند داود پیرنیا همکاری داشت . بنان در طول فعالیت هنری خود ، حدود ۴۵۰ آهنگ را اجرا کرد و آنچه که امتیاز مسلم صدای او را پدید می آورد ، زیر و بم ها و تحریرات صدای او است که مخصوص به خودش می باشد بنان نه تنها در آواز قدیمی و کلاسیک ایران استاد بود ، بلکه در نغمات جدید و مدرن ایران نیز تسلط کامل داشت . تصنیف زیبا و روح پرور (( الهه ناز )) او بهترین معرف این ادعا می باشد
غلامحسین بنان به سال ۱۳۱۵ خورشیدی به سمت بایگان در اداره کل کشاورزی استخدام شد و بعد از چندی به شرکت ایران بار که مرکز آن در اهواز بود منتقل گشت . پس از چند سال به معاونت آن اداره منصوب گردید . در سال ۱۳۲۱ به تهران آمد و بنا به پیشنهاد مرحوم فرخ که وزیر خواربار بود ، به سمت منشی مخصوص وزیر به کار پرداخت . بهد از تغییر کابینه ، به اداره کل غله و نان منتقل شد و چندی کفالت اداره دفتر و کارگزینی و مدتی هم مسئولیت تحویل کوپن نان تهران را برعهده داشت . در سال ۱۳۳۲ به پیشنهاد شادروان خالقی به اداره کل هنرهای زیبای کشور منتقل شد و به استاد آواز هنرستان موسیقی ملی به کار مشغول گردید و در سال ۱۳۳۴ رئیس شورای موسیقی رادیو شد .غلامحسین بنان از ابتدا در برنامه های گلهای جاویدان و گلهای رنگارنگ و برگ سبز شرکت داشته که ره آورد این همکاری ها از این قرار می باشد :
گلهای جاویدان بدون شماره در (( شور )) ، گلهای جاویدان بدون شماره در (( سه گاه )) ، گلهای جاویدان بدون شماره در (( همایون )) با سنتور رضا ورزنده ، گلهای جاویدان شماره ۹۲ در (( بیات ترک و ابو عطا )) ، گلهای جاویدان شماره ۹۳ در (( شور )) با ویولون استاد مهدی خالدی ، گلهای جاویدان شماره ۹۸ در (( ابو عطا )) با تار لطف اله مجد ، گلهای جاویدان شماره ۱۱۸ در (( ماهور )) با ویولون استاد علی تجویدی و سنتور رضا ورزنده ، گلهای جاویدان ۱۱۸مکرر در (( ابو عطا )) با ویولون استاد مهدی خالدی ، گلهای جاویدان ۱۲۴ در (( بیات ترک )) ، گلهای جاویدان شماره ۱۲۸ در((شوشتری))،گلهای جاویدان شماره ۱۲۹ ، گلهای جاویدان ۱۳۰ ، گلهای جاویدان ۱۳۱ در (( سه گاه ))، گلهای جاویدان شماره ۱۳۲ در (( دشتی )) ، گلهای جاویدان شماره ۱۳۶ ، گلهای جاویدان شماره ۱۳۷ در (( چهار گاه )) با پیانو استاد مرتضی محجوبی و استاد علی تجویدی ، گلهای جاویدان شماره ۱۳۸ ، گلهای جاویدان شماره ۱۳۹ در (( سه گاه )) با استاد جلیل شهناز ، گلهای جاویدان شماره ۱۴۳ در (( شور )) ، گلهای جاویدان شماره ۱۴۵ در (( شور )) با سنتور رضا ورزنده ، گلهای رنگارنگ شماره ۱۰۳ در (( دشتی )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۱۰۹ در (( سه گاه )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۱۲۶ در (( دشتی )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۱۳۴ در (( افشاری )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۱۳۶ در (( سه گاه ))، گلهای رنگارنگ شماره ۱۴۰ الف در (( افشاری )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۱۴۰ ب در (( افشاری ))، گلهای رنگارنگ شماره ب مکرر ، گلهای رنگارنگ شماره ۱۴۹ در (( دشتی )) گلهای رنگارنگ شماره ۱۷۱ در (( شور )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۱۷۲ در (( شور )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۱۷۴ در (( سه گاه )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۱۷۶ در (( دشتی )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۱۹۰ در (( سه گاه )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۲۰۱ در (( ابو عطا )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۲۰۵ در (( افشاری )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۲۱۰ در (( بو سیلک )) ، گلهای رنگارنگ ۲۱۰ ب مکرر در (( بوسیلک ))، گلهای رنگارنگ ۲۱۱ در (( سه گاه )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۲۲۸ در (( افشاری )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۳۳۰در (( دشتی ))، گلهای رنگارنگ شماره ۲۳۲ در (( دشتی )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۲۳۴ در (( دشتی و ماهور )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۲۳۷ در (( ماهور )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۲۴۲ در (( شور )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۲۴۵ در (( همایون )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۲۴۹ در (( شور )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۲۵۰ در (( دشتی )) ، گلهای رنگارنگ بختیاری ( محلی ) ، شماره ۲۵۱ ، گلهای رنگارنگ شماره ۲۵۲ در (( همایون )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۲۵۴ در (( اصفهان )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۲۵۶ در (( شور )) ، گلهای رنگارنگ شماره ۲۵۷ در (( ماهور )) گلهای رنگارنگ شماره ۲۶۵ در (( اصفهان )) ، برگ سبز شماره ۲۷ در (( سه گاه )) ، برگ سبز شماره ۳۱در (( افشاری )) ، برگ سبز شماره ‌ ۴۶ در (( سه گاه )) ، برگ سبز شماره ۶۳ در (( اصفهان )) ، برگ سبز شماره ۸۳ در (( سه گاه )) ، برگ سبز شماره ۱۰۷ در (( اصفهان )) ، برگ سبز شماره ۱۴۵ در (( همایون )) و برنامه های متعدد و گوناگون دیگری که از این خواننده بزرگ و هنرمند به یادگار مانده است .
برنامه های متعدد و گوناگون دیگری که از این خواننده بزرگ و هنرمند به یادگار مانده است .
غلامحسین بنان مدتها بود که به ناراحتی جهاز هاضمه مبتلا شده بود از طرف دیگر حنجره اش نیز آمادگی بیان نیاز های درونیش را نداشت و به همین دلیل اندک اندک از خواندن اجتناب ورزید و از صحنه هنر کناره کشید و دیگر حدود بیست سال آخر عمر را تقریبا فعالیت چشم گیری نداشت و روز به روز ناراحتی جهاز هاضمه او را بیشتر رنجور می کرد و متاسفانه کوشش های پزشکان و خاصه مراقبت ها و از خود گذشتگی های پری بنان همسر وفادار و مهربانش هم موثر نیفتاد و سرانجام در ساعت ۷ بعد از ظهر پنجشنبه هشتم اسفند ماه ۱۳۶۴ خورشیدی در بیمارستان ایرانمهر قلهک جهان را بدرود گفت . روانش شاد باد

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: برگ سبز شماره سه گاه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۵۰۹۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تکریم چهره ماندگار فلسفه و عرفان در شیراز

ایسنا/فارس آیین نکوداشت اصغر دادبه، چهره ماندگار فلسفه و عرفان و حافظ شناس شهری کشورمان، اصغر دادبه امروز، ۸ اردیبهشت‌ماه در مدیریت منطقه جنوب کشور(شیراز) برگزار شد.

در این آیین که به پاس خدمات علمی و فرهنگی این استاد فلسفه و عرفان در سالن فرهنگ مدیریت اسناد و کتابخانه ملی منطقه جنوب کشور برگزار شد، اصغر دادبه در بیان مفهوم رندی حافظ اظهار کرد: حافظ رندی را به عنوان یک مکتب مستقل پیشه کرده است.

وی بیان کرد: اگر قرار بود رندی همان معنایی را داشته باشد که در اشعار عطار و سنایی وجود دارد، حافظ باید در ۱۲ غزلی که صرفأ عرفانی بود، لفظ رندی بیاورد.

این حافظ شناس کشورمان ادامه داد: غزل‌های حافظ را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد که دو دسته اقلیت و یک دسته از اکثریت‌ها می‌شوند، آن اقلیت‌ها گاهی یکی دو غزل عاشقانه است و بیش از ۱۰ غزل کاملاً جمله‌های عرفانی است که قابل انکار است. نیست.

نویسنده کتاب «حافظ، زندگی و اندیشه» با طرح این پرسش که چرا با وجود این عطار و سنایی پیش از حیات حافظ زیسته‌اند اما رندی با نام حافظ گره خورده است، گفت: در جهان‌بینی حافظ دو روش‌شناسی وجود دارد که از زیبایی‌های طبیعی و شنیداری شروع می‌شود و در نتیجه نظربازی سرمنزل به تزکیه باطن می‌رسد.

مجید اسکندری، پژوهشگر ادبی و استاد دانشگاه، تفاوت کلامی اصغر دادبه را قابل تعظیم و تکریم توصیف کرد و افزود: دادبه نه تنها شعر حافظ را ارائه کرده است، بلکه با حافظ زیسته است. شیوه مناسب استاد دادبه در کلام و بیان مسئله مهمی است که خواص و عوام بر این نکته منبع دارند.

اصغر دادبه (زاده ۱۸ اسفند ۱۳۲۵ در یزد)، استاد فلسفه اسلامی و ادبیات عرفانی دانشگاه علامه طباطبایی و مدیر گروه ادبیات دائره‌المعارف بزرگ اسلامی، همچنین مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی در دانشکده علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال است.

دادبه در سال ۱۳۸۱، در دومین همایش چهره‌های ماندگار، به‌عنوان چهره ماندگار در ادبیات عرفانی و فلسفه اسلامی معرفی شد.

انتهای پیام